 |
مقاله برگزیده
استغفار 
واژه استغفار به معنای درخواست مغفرت از ریشه «غـفـر» در لغت به معنای پوشش است. استغفار در اصطلاح، به معنای درخواست زبانی یا عملی آمرزش و پوشش گناه از پیشگاه خداوند، و هدف از آن درخواست مصونیت از آثار بد گناه و عذاب الهی است. استغفار گرچه فی نفسه مستحب است، لیکن گاهی به جهت عوارضی واجب یا حرام میگردد. استغفار در شریعت مقدّس با الفاظ مختلفی بیان شده است مانند «استغفر اللّه» و «اللّهم اغفر لی» و پذیرش آن از سوی خداوند حتمی است.(ادامه)
آیتالله حاج شیخ محمدرضا محقق تهرانی (۱۲۹۱-۱۳۷۳ ش)، از دانشمندان و مجتهدین معاصر تهران بوده است. وی در قم و مشهد از دروس آیات عظام: میرزا هاشم قزوینی و حاج آقا حسین طباطبایی قمی، سیدصدرالدین صدر، سید محمدتقی خوانساری و سید محمدحجت کوهکمرهای بهره جُست و در تهران از محضر درس اخلاق و عرفان آیتالله محمدعلی شاهآبادی استفاده نمود. با ورود آیتالله بروجردی به قم در سال ۱۳۲۳ش، به مدت نه سال در درس فقه و اصول ایشان حاضر شد و به مدارج بالای علمی دست یافت.
آیتالله محقق تهرانی سالیانی در مشهد و تهران به تدریس، تالیف و ارشاد مردم پرداخت و منشا خدماتی گردید. از ایشان آثار متعددی بر جای مانده که حقائقُ الفقه فی شرح شرایع الاسلام شامل یک دوره کامل فقه استدلالی در هفتاد جلد یکی از آثار گرانبهای اوست. وی پس از عمری مجاهد علمی و اخلاقی، سرانجام در ۱۲ اسفند ۱۳۷۳ش برابر با دوم شوال ۱۴۱۵ ق در هشتاد و دو سالگی به جوار رحمت حق شتافت.
(ادامه)
https://www.wikifeqh.ir/
تهیه کننده: محمد شرافت
